Ik wil je bedanken. Bedanken voor het feit dat jij er bent.
Dat ik dankzij jou kan ademen, zingen, lachen, praten, bewegen...
Ik laat m'n dankbaarheid niet vaak zien denk ik. Daarom doe ik het nu.
Want ook al wijs ik jou af en toe flink af, ik hou wel degelijk van jou.
En ik begrijp ook steeds beter waarom je me hoofdpijn bezorgt, of maagpijn, of een ontstoken vinger... Ik weet dat je me komt helpen. Me bewust komt maken van de boodschap eronder. Dat als ik teveel in m'n hoofd zit, je me hoofdpijn geeft om rust te pakken. Me met maagpijn wijst op stress. Dat ik hem aan mag kijken op zoek naar de oorzaak, ipv ervoor weg te rennen. M’n boosheid mbv een ontsteking in m’n lijf laat voelen; niet om opgekropt te worden, maar om geuit te worden.
Ik wil je bedanken voor het feit dat je mij laat voelen wat ik soms niet durf te voelen. Waar ik aan voorbij denk te kunnen gaan door het weg te duwen. Bedankt dat jij me laat inzien dat dit in mij een last veroorzaakt die steeds zwaarder wordt. Als een niet te tillen rugzak vol stenen..
Je leert me dat, wanneer ik zo'n steen durf te pakken, ik mijn regie terug pak. Waardoor ik kan besluiten de steen naast me neer te leggen. Niet door hem te ontkennen maar door hem te onderzoeken, te waarderen, te begrijpen en in liefde te kunnen loslaten. Je zult me de tijd geven om dit proces te doorlopen want jij hebt geen oordeel, werkt vóór mij en niet tegen mij..
Dank je lief lichaam, dat je me op mijn pad wijst als ik er vanaf wijk. Dank voor elk stukje bewustwording dat ik door jou mag ervaren. Ik heb je lief.
Comments